Bosnische portretten

In oktober maakten wij een rondreis door Bosnië en bezochten wij onder andere de stad Sarajevo en Mostar. Een stad doordrenkt met oorlogsgeschiedenis en diverse etnische nationaliteiten. Gedurende onze roadtrip door Bosnië leerden wij deze verschillen beter kennen, we spraken mensen die de oorlog van dichtbij hadden meegemaakt.

Tijdens deze (korte) ontmoetingen leerden wij de mensen achter het portret (iets) beter kennen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik een aardige drempel over moet indien ik iemand wil fotograferen. Zeker als ik de persoon niet ken. Toch merkte ik dat er veelal positief op wordt gereageerd en als je contact legt staan 9 van de 10 mensen open om gefotografeerd te worden.

Een oude vrouw met een onontdekt verhaal….

Deze oude dame zat op haar gemak in één van de straten in het centrum van Sarajevo. Helaas sprak deze vrouw geen Engels dus contact leggen gebeurde met handen en voeten. In ruil voor wat geld vond deze mevrouw het goed om de foto te gaan. Uiteraard was ik benieuwd naar haar verhaal en levensgeschiedenis. Maar dat verhaal bleef achter, mijn fantasie sloeg er echter wel op los.

De bijzondere souvenirs van deze jonge man….

Meer geluk hadden wij toen wij in Sarajevo deze jonge man spraken in zijn eigen winkel. Hij verkocht diverse prulletjes uit Sarajevo. Eén van de souvenirs trok onze aandacht, de prulletjes die waren gemaakt van oude munitiepatronen. Deze munitiepatronen waren omgebouwd tot een paraplu houder, puntenslijper, potlood of flessenopener. De jonge man vertelde dat deze munitiepatronen waren gevonden in de heuvels rondom Sarajevo. Ik vroeg me enigszins af of dit daadwerkelijk het geval was, maar goed.

De jongen vertelde over zijn jeugd tijdens de donkere dagen van Sarajevo. Tijdens een partij voetballen met een vriend, lande een granaat dicht in de buurt. De littekens die de granaatscherven achterlieten zijn nog steeds zichtbaar in zijn been.

Vers gebrande pinda’s van deze vriendelijke dame….

Enkel straten verderop troffen wij deze vriendelijke dame in haar winkel. Ze verkocht hier van alles, van heerlijke kaas tot vers gebrande pindanoten. Ze was oprecht vriendelijk en geïnteresseerd in haar verkopers. We raakten met haar aan de praat en ze vertelde vol trots over haar vers gebrande pinda’s. Uiteraard konden wij de winkel niet verlaten zonder vers gebrande pinda’s en een foto.

Een onbekend verleden…

Als toerist word je vaak aangesproken door ‘Jan-en-alleman’. Ook deze man had het op ons voorzien toen wij langs liepen. In een onbekende taal (ik denk toch Bosnisch aangezien we daar waren), klampten hij zich aan ons vast en sprak vol enthousiasme over iets. Daarnaast wilde hij erg graag met mij op de foto, waar ik enkel belangstelling had om een foto van hem te maken… (uiteindelijk zijn beide foto’s genomen).

We kregen ook nog een papier in onze handen gedrukt met een foto van hem als jonge knaap. Gedurende onze verdere roadtrip door Bosnië zijn we dit verhaal helaas kwijtgeraakt.

Desalniettemin was het een bijzondere ontmoeting.

Geweldig uitzicht op de Stari Most

In Mostar troffen wij deze olijke vrouw aan. Aan de rand van de Stari Most (de bekende brug van Mostar) verkocht zij enkele souvenirs. Dagelijks aanschouwde zij de stroom aan toeristen die allemaal voor één ding in Mostar komen, namelijk het zien van de Stari Most. Dagelijks kijkt zij toe hoe er een man van de brug af springt, als toeristisch schouwspel. Uiteraard pikt zij ook een graantje mee van het toerisme. Naast haar voeten lag haar eigen hond, die (denk ik dan) ook dagelijks meegenomen wordt naar deze plek.

Met een stralend gezicht poseerde zij voor de foto en deelde graag haar liefde voor haar hond met ons.

Sta jij weleens stil bij het levensverhaal van een persoon?